Ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości

Organy administracji publicznej są zobowiązane do podejmowania z urzędu lub na wniosek wszelkich czynności, które są niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny oraz słuszny interes obywateli.

Tak mówi art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego. Formułuje on naczelną zasadę postępowania, jaką jest zasada prawdy obiektywnej, której realizacja ma ścisły związek z zasadą praworządności oraz ma kluczowe znaczenie dla postępowania. Nakłada ona na organ administracji obowiązek zbadania okoliczności faktycznych związanych ze sprawą, na podstawie wszelkich dowodów, przesądzając o tym, jakie będą kroki proceduralne organu. Z kolei art. 77 § 1 K.p.a. nakłada na te organy obowiązek wyczerpującego zebrania oraz rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Zgodnie zaś z art. 140 K.p.a. wskazane wyżej przepisy obowiązują w postępowaniu przed organem I instancji, jak i w postępowaniu odwoławczym przed organem II instancji.

Weryfikacja przesłanek

Wydając rozstrzygnięcie w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości organ zobowiązany jest do uprzedniego zweryfikowania wystąpienia przewidzianych w art. 124 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.) przesłanek warunkujących dopuszczalność zgodnego z wnioskiem rozstrzygnięcia sprawy w formie decyzji administracyjnej.

Niezbędne warunki

Analiza materiału dowodowego, pozwala organowi prowadzącemu postępowanie rozstrzygnąć, czy w sprawie zostały spełnione warunki niezbędne dla orzeczenia o ograniczeniu sposobu korzystania ze wskazanej we wniosku...